بزرگنمايي:

پیام آذری - به گزارش تک‌اکسپلوریست، این سیاره که در فاصله‌ی حدود یک چهارم از مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد از مرگ ستاره خود جان سالم به در برده است.
این گروه همچنین دریافتند که این سیارک در پی مرگ ستاره خود نابود نشده است و بدون آن که توسط گرانش سیارات یا ستاره‌های دیگر در فضا جابجا شود مرگ ستاره خود را از سر گذرانده است.
دکتر "دیمیتری وراس"(Dimitri Veras) از دپارتمان فیزیک دانشگاه "وارویک"(Warwick) می‌گوید: این سیاره به سختی تکامل ستاره خود را پشت سر گذاشت. این اولین سیاره‌ای است که در فاصله چندین واحد نجومی، به اندازه فاصله مشتری تا خورشید، در اطراف یک کوتوله سفید دیده شده است. وقتی من اعداد و ارقام را مشاهده کردم پی به اهمیت این کشف بردم. این یافته‌ها بینشی جدید از آینده منظومه شمسی به ما می‌دهد. به نظر می‌رسد این سیاره دست نخورده باقی مانده و توسط نیروی گرانش سایر اجرام کیهانی تخریب نشده است. ما فکر می‌کنیم که با تبدیل شدن خورشید به یک کوتوله سفید سیاره‌ی مشتری نیز سرنوشتی مشابه داشته باشد. ما تصویری از این سیاره پس از تبدیل شدن ستاره‌اش به کوتوله سفید ثبت کرده‌ایم اما برای کامل کردن زمان‌بندی این منظومه نیازمند تصاویر دیگر در برهه‌های زمانی مختلف هستیم.
ستاره‌های در آخرین مرحله از زندگی تمامی هیدروژن هسته خود را می‌سوزانند و در نهایت تبدیل به یک غول سرخ شده و سپس تبدیل به یک کوتوله سفید می‌شوند.
"جاشوا بلکمن"(Joshua Blackman)، محقق ستاره‌شناسی از دانشگاه تاسمانی در استرالیا و نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: شواهد حاکی از آن است که سیاراتی که در فاصله‌ای دور از ستاره خود قرار دارند می‌توانند پس از مرگ ستاره به حیات خود ادامه دهند. با فرض اینکه این منظومه مشابه منظومه شمسی ما باشد می‌توان گفت مشتری و زحل از مرحله تبدیل شدن خورشید به غول سرخ یعنی زمانی که سوخت هسته‌ای خورشید به پایان می رسد و خود را نابود می‌کند، جان سالم به در خواهند برد.
"دیوید بنت"(David Bennett) یکی از نویسندگان این مقاله، دانشمند محقق از دانشگاه "مریلند"(Maryland) و مرکز پروازهای فضایی گادرد ناسا می‌گوید: زمین سرنوشت خوبی نخواهد داشت زیرا در فاصله‌ای نزدیک‌تر به خورشید قرار دارد. اگر بشر پیش از شعله‌ور شدن زمین توسط خورشید به زحل یا مشتری سفر کند، می‌تواند در مدار این ستاره باقی بماند اما نمی‌توان به گرمای خورشید به عنوان یک کوتوله سفید برای مدت طولانی اتکا کرد.
این گروه برای انجام این کشف از روشی به نام ریز همگرایی گرانشی استفاده کردند. زمانی که می‌خواستند ستاره میزبان را ببینند متوجه شدند که این ستاره به طرز غیر قابل انتظاری کم‌نور است و نمی‌تواند یک ستاره معمولی باشد.
داده‌های آن‌ها احتمال وجود یک کوتوله قهوه‌ای را نیز می‌داد.
"ژان فیلیپ بولیو"(Jean-Philippe Beaulieu) از نهاد اخترفیزیک پاریس می‌گوید: ما توانستیم سایر احتمالات مثل ستاره نوترونی و سیاهچاله را رد کنیم و این بدان معنا بود که این سیاره به دور یک کوتوله سفید در گردش است. این کشف بینشی در مورد سرنوشت منظومه شمسی پس از نابودی زمین توسط خورشید ارائه می‌کند.