25 سال زندگی با وایفای؛ دنیای بدون سیم
علمي
بزرگنمايي:
پیام آذری - مجله دیجی کالا / 25 سال قبل موسسه مهندسان برق و الکترونیک استاندارد وایفای 802.11 را معرفی کرد. از آن زمان سرعت وایفای افزایش یافته و اینترنت بیسیم جهان را تغییر داده است. در ادامه به روند طی شده برای این فناوری میپردازیم.
دنیای بدون سیم
در دنیای پیش از وایفای، دسترسی به اینترنت و شبکههای محلی با اتصالات سیمی صورت میگرفت. در آن زمان یا از خط تلفن برای این کار استفاده میشد یا کابلهای اترنت (Ethernet). اما در ژوئن 1997 موسسه مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) اولین استاندارد وایفای را معرفی کرد و روند تغییرات آغاز شد.
پیدایش ایدهی استفاده از شبکههای کامپیوتری بیسیم به اواخر دهه 60 میلادی برمیگردد اما در دهه 80 بود که به لطف فناوریهایی مانند CDPD و Mobitex کاربرد تجاری این ایده امکانپذیر شد. اما بهرهگیری از این فناوریها هم بسیار هزینهبر بود و عمدتا برای خدمات ایمنی عمومی مورد استفاده قرار میگرفتند.
در سال 1990، دو شرکت بزرگ NCR و AT&T توسعهی اولین محصول تجاری بیسیم LAN را با نام WaveLAN آغاز کردند. بعد از چند سال انتظار نوبت به معرفی اولین نسخهی وایفای شد که در ابتدا IEEE 802.11b Direct Sequence نام داشت ولی در نهایت نام وایفای برای آن انتخاب شد که مخفف Wireless Fidelity است. دو سال بعد هم شرکتها تصمیم گرفتند اتحادیه وایفای را بنیانگذاری کنند تا در زمینهی مدیریت و نامگذاری این استاندارد بهتر تصمیمگیری کنند.
نگاهی به تمام استانداردهای وایفای در گذر زمان
در طول 25 سال گذشته، حداقل 8 استاندارد اصلی وایفای معرفی شده است. برای نام اصلی این استانداردها همچنان عدد 802.11 استفاده میشود ولی اتحادیه وایفای برای سادهسازی، از نامهای سادهتری استفاده میکند. در ادامه به طور مختصر و مفید به استانداردها نگاهی میاندازیم.
802.11 (1997): اولین استاندارد وایفای از حداکثر سرعت 2 مگابیت در ثانیه و باند 2.4 گیگاهرتز پشتیبانی میکرد.
802.11b (1999): در این نسخه حداکثر سرعت به 11 مگابیت در ثانیه رسید و اولین نسخهی وایفای بود که به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.
802.11a (1999): در این نسخه سرعت ارتباط در باند 5 گیگاهرتز به 54 مگابیت در ثانیه رسید. اما از آنجایی که بیشتر کاربران از 802.11b استفاده میکردند، این نسخه چندان مورد استفاده قرار نگرفت.
802.11g (2003): با این بهروزرسانی، کاربران از حداکثر سرعت 54 مگابیت در ثانیه بهرهمند شدند و بین کسبوکارها و کاربران خانگی مورد استقبال زیادی قرار گرفت.
802.11n (2008): این نسخهی جدید تحت عنوان وایفای 4 شهرت پیدا کرد و حداکثر سرعت 600 مگابیت در ثانیه را امکانپذیر کرد.
802.11ac (2014): وایفای 5 در باند 5 گیگاهرتز از سرعت بین 433 تا 1100 مگابیت در ثانیه را پشتیبانی میکند.
802.11ax (2019, 2020): وایفای 6 و 6E در باندهای 2.4، 5 و حتی 6 گیگاهرتز از سرعت بین 600 تا 9608 مگابیت در ثانیه پشتیبانی میکند.
802.11be: محصولات مبتنی بر استاندارد وایفای 7 قرار است از سال آینده راهی بازار شوند. به لطف این استاندارد جدید، کاربران در شرایط ایدهآل میتوانند از حداکثر سرعت 40 گیگابیت در ثانیه استفاده کنند.
از ایده تا بازار
اگرچه اولین نسخهی وایفای در سال 1997 معرفی شده، اما در سال 1999 این استاندارد به طور گسترده در اختیار کاربران قرار گرفت. اپل در سال 1999 با ارائهی این قابلیت برای لپتاپ iBook نقش مهمی در فراگیری وایفای ایفا کرد.
در سال 2003 با معرفی استاندارد 802.11g که از حداکثر سرعت 54 مگابیت در ثانیه پشتیبانی میکرد، این تکنولوژی مورد توجه بیشتری قرار گرفت و سازندگان مودمهای خانگی هم به طور گسترده به این فناوری توجه نشان دادند. در حال حاضر بین کاربران، استانداردهای 802.11n و 802.11ac بیشترین فراگیری را دارند.
این روزها تقریبا تمام کاربران از فناوری وایفای استفاده میکنند و به لطف همین فناوری، ارائهی اینترنت در مکانهای عمومی مانند کافیشاپها، هتلها و فرودگاهها امکانپذیر شده است. تصور اینکه دنیای ما بدون وایفای چگونه خواهد بود، کار دشواری است. این فناوری آمده است که بماند و به نظر میرسد تا دههها همراه ما خواهد بود.
-
شنبه ۱۱ تير ۱۴۰۱ - ۲۱:۲۲:۰۵
-
۲۱ بازديد
-
-
پیام آذری
لینک کوتاه:
https://www.payameazari.ir/Fa/News/486758/