چاپ

پیام آذری - ناخن‌جویدن یکی از عادت‌های شایع بین کودکان است. ناخن جویدن به دسته “عادت‌های عصبی” تعلق دارد است . شاید ندانید که مکیدن انگشت شست دست، پیچاندن مو و فرو بردن انگشت در بینی بعضی‌دیگر از عادت‌های عصبی هستند. اما چرا کودکان ناخن خود را می‌جوند؟ به گزارش تا شش ، واقعیت این است که برخی کودکان به دلیل بی قراری ناخن‌های خود را می‌جوند، اما برخی دیگر به واسطه اضطراب یا بی حوصلگی این کار را انجام می‌دهند.
از آنجایی که بیشتر کودکان در نهایت عادت ناخن جویدن خود را ترک می‌کنند، برخی والدین بهترین رویکرد را نادیده گرفتن آن می‌دانند. اما برای والدین دیگر، نادیدن گرفتن این عادت دشوار است. اگر ناخن جویدن به طور ناگهانی آغاز شده است، چند دقیقه به این فکر کنید که آیا کودک شما ممکن است دچار اضطراب یا استرس شده باشد. به خاطر داشته باشید که برخی رویدادهای مثبت مانند حضور در یک گروه جدید یا به سرپرستی گرفتن یک حیوان خانگی جدید می‌توانند برای کودکان استرس‌زا باشند. برای ترک عادت ناخن جویدن در کودکان می‌توانید موارد زیر را مدنظر قرار دهید: کوتاه کردن ناخن‌ها سطح زیر ناخن‌ها را کاهش می‌دهد و این به معنای آلودگی و میکروب کمتری است که می‌تواند وارد دهان کودک شود. از بخش کوتیکول ناخن نیز به خوبی مراقبت کنید. باکتری‌ها می‌توانند در پوست اطراف ناخن‌ها تجمع کرده و موجب عفونت شوند. همواره یک ناخن گیر یا سوهان ناخن کوچک در کیف خود به همراه داشته باشید. گاهی اوقات، مقاومت در برابر جویدن یک ناخن شکسته یا لب‌پر شده برای کودک دشوار است. به‌دنبال چیزی سالم باشید که کودک می‌تواند آن را در دهان خود قرار دهد. برای کودکان بزرگ‌تر این کار را می‌توانید با ارائه ساقه کرفس و برش‌های هویج به عنوان میان وعده انجام دهید. از دادن تنقلات شیرین به کودک یا جایگزینی یک عادت بد با دیگری پرهیز کنید. چیزی پیدا کنید که انگشتان کودک شما را مشغول نگه می‌دارد. یک توپ ضد استرس کوچک یا فرفره بی قراری می‌توانند گزینه‌های خوبی در این زمینه باشند. این به کودک اجازه می‌دهد که به جای تمرکز روی صدا و احساس جویدن ناخن خود، روی بافت و احساس آنچه در دستش دارد متمرکز شود. زمانی که می‌بینید کودک شما در حال جویدن ناخن‌های خود است، می‌توانید به آرامی ‌بازوی وی را لمس کرده یا از کلمه رمزی که بدون رنجش وی در برابر دیگران توقف ناخن جویدن را یادآوری می‌شود، استفاده کنید. بسیاری از این عادات عصبی ناخودآگاه انجام می‌شوند و این می‌تواند به افزایش آگاهی کودک از آنچه انجام می‌دهد کمک کند.