بزرگنمايي:

پیام آذری - ایسنا/کردستان "ماندن در وضعیت آخر" درباره دوست‌داشتن، حرف‌زدن، گوش‌کردن، خواستن، دادن، گرفتن، تعیین مقصد و لذّت بردن از سفر زندگی با شما سخن می‌گوید و در هر سنی که باشید، این کتاب را آموزنده و سودمند و لذت‌بخش خواهید یافت.
تام هریس در «ماندن در وضعیت آخر» به ما یادآوری می‌کنند که احساس‌ها نه خوب هستند و نه بد! آن‌ها فقط واقعی هستند؛ همین.
"من خوبم و تو خوبی. اما احساس خوبی ندارم" این مفهومی است که کتاب با آن آغاز می‌شود؛ کتاب به واقعیت‌های مختلفی در حوزه احساس انسانی می‌پردازد.
اینکه احساسات برای هر فردی منحصر به فرد است؛ اگر چه ما از واژه‌ها برای بیان آن‌ها استفاده می‌کنیم اما معنای «غم» برای من، ممکن است با معنای «غم» برای تو متفاوت باشد. ریختن احساسات در قالب کلمات،‌ مانند تلاش برای تبدیل یک نقاشی بزرگ، به یک قطعه‌ موسیقی است. اگر چه چنین کاری، قابل تصور است، اما باید به خاطر داشته باشیم که بخشی از اطلاعات و داده‌ها در این میانه به دست فراموشی سپرده می‌شوند.
تام هریس در «ماندن در وضعیت آخر» به ما یادآوری می‌کنند که احساسها نه خوب هستند و نه بد. آنها فقط واقعی هستند؛ همین و تنها راه تغییر احساسات، شناخت منشا آن‌ها و واقعیت پشت آن‌ها است.
هریس، هرنوع رفتاری را که از انسان سر میزند، نوعی افشاگری می‌داند. چیزی که باعث می‌شود نگرش و احساس ما،‌ برای دیگران آشکار شده یا لااقل نشانه‌هایی از آنها پدیدار شود.
گفتگوی درونی، مفهوم دیگری است که در کتاب ماندن در وضعیت آخر، مورد توجه قرار می‌گیرد و به مثال‌های مختلفی از آن اشاره می‌شود.
کتاب با فرایند ردیابی احساسات ادامه پیدا می‌کند و کمک می‌کند که احساسات خود را در رابطه با خود و دیگران، بهتر مدیریت و کنترل کنیم. به نظر می‌رسد کتاب «ماندن در وضعیت آخر» در مقایسه با کتاب وضعیت آخر، برای خواننده‌ای که در مراحل اولیه آشنایی با این دانش است، ساده‌تر قابل درک باشد.
بخشی از مفاهیمی که در این کتاب مطرح شده، بسیار نزدیک به موضوعاتی هستند که در هوش هیجانی مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد.
انتهای پیام