پیام آذری - روزهای نخست شهریور ماه یادآور تجاوز تلخ قوای متفقین در جنگ جهانی دوم است اما دفاع غیرتمندانه سربازان این خاک پاک در برابر این هجوم لشکر بیگانه به رغم نابرابری نیروهای نظامی دو کشور، حماسه‌هایی را در تاریخ این سرزمین خلق کرده است. از این مردان غیور حسینعلی قدیمی است که بخاطر شجاعت خود در مقابله با قوای شوروی در تاریخ سوم شهریور 1320 با عنوان حسینعلی صدآفرین شهرت یافت.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما، مرکز اردبیل تلخ‌ترین و ماندگارترین حماسه دفاع از خاک پاک ایران در تجاوز قوای بیگانه در پاسگاه کَلوَز (صدآفرین) شهرستان نمین رخ داد به طوری که یک سرباز غیرتمند اهل آذربایجان ایران در نقطه صفر مرزی به دفاع از خاک کشور خود پرداخت و پس از ساعت‌ها مقابله با متجاوزان، در راه میهن به شهادت رسید.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
برابر شواهد متقن تاریخی، همزمان با تجاوز قوای شوروی به ایران و با وجود اعلام تسلیم دولت ایران در برابر ورود قوای متجاوز به مرز‌های کشورمان، احتمال ورود نیروهای مسلح خارجی به پاسگاه کلوز شهرستان نمین اطلاع داده می‌شود ولی سربازی به نام "حسینعلی صدآفرین" که به عنوان معاون پاسگاه مشغول مرزبانی سرحدات ایران بود، اعلام می‌کند که در برابر قوای متجاوز به خاک ایران خواهد ایستاد.
حسینعلی که در آن زمان 17 سال سابقه خدمت داشته، پس از شنیدن خبر احتمال حمله قوای متجاوز به مرز‌های ایران و به رغم عدم تمایل رئیس پاسگاه و ترک محل خدمت از سوی برخی از هم خدمتی‌های خود، به خانه خود رفته و پس از وداع با خانواده به پاسگاه برگشته و برای درگیری با متجاوزان، منتظر آنها می‌ماند.
وی با تنها اسلحه برنو در اختیار خود، از ساعت چهار صبح که حمله قوای متجاوز شروع می‌شود، به دفاع از خاک ایران پرداخته و آنها را در مسیر تجاوز به عمق خاک ایران متوقف می‌کند.
ستون اصلی قوای شوروی که قصد ورود به خاک ایران از این منطقه را داشته و انتظار دفاع در این منطقه را نداشته، به احتمال حضور سربازان پرشمار ایرانی، پاسگاه کَلوَز را با توپ گلوله باران می‌کند.
"حسینعلی" سرباز فداکار ایرانی که تا ساعت هشت صبح در برابر قوای روس شجاعانه جنگیده بود و با وجود این که یگان‌هایی از قوای متجاوز از ساعات 6 صبح از سمت نمین و ارشق با عبور از دهات و قصبه‌ها وارد شهر اردبیل شده بودند، در برابر ستون اصلی نیروهای متجاوز مقاومت کرده و آنها را در حوالی پاسگاه کَلوَز زمین‌گیر می‌کند.
توپخانه دشمن پاسگاه را ویران کرده و به علت طولانی شدن درگیری، فشنگ‌های اسلحه حسینعلی، سرباز جان‌فدای وطن نیز تمام شده و او با مشاهده اتمام فشنگ، برای این که اسلحه‌اش به دست دشمن نیفتد، اسلحه خود را با کوبیدن بر سنگ می‌شکند و کار به درگیری تن به تن با قوای روس می‌کشد.
حسینعلی در این درگیری به شهادت می‌رسد و سربازان روس وقتی متوجه می‌شوند که فقط یک نفر با آنها می‌جنگیده است، با قساوت تمام، سر از تن این سرباز غیرتمند ایرانی جدا می‌کنند.
فرمانده نیروهای روس وقتی اسم شهید را می‌پرسد، او را "حسینعلی صدآفرین" معرفی می‌کنند و از این که نیروهای تحت امرش این سرباز غیور ایرانی را کشته‌اند، آنها را مؤاخذه می‌کند و با تحسین شجاعت این سرباز ایرانی، او را به جای "صدآفرین"، با لقب "هزار آفرین" خطاب می‌کند.
اهالی روستای خواجه‌بلاغی در نزدیک پاسگاه کَلوَز که در حین جنگ روستا را خالی کرده و نتوانسته بودند همسر و فرزندان حسینعلی را با خود ببرند، در حالی که فقط چراغ خانه حسینعلی روشن مانده بود، به محل زندگی خود و به سراغ پاسگاه رفته و با جنازه شهید راه وطن حسینعلی مواجه می‌شوند.
همسر حسینعلی با دو پسر و همسرش که مربی قرآن و ساکن روستا بود، به همراه اهالی روستا و ملامرتضی سیدحسینی پیله‌رود بر پیکر او نماز می‌خوانند و جنازه این مدافع وطن را در همان پاسگاه به خاک می‌سپارند.
سال 1374 همسر این شهید که در زنجان زندگی می‌کرد، بر سر مزار حسینعلی صدآفرین حضور یافته و از 20 متری مزار، سینه‌خیز تا سر خاک او می‌رود و اشک‌ریزان مزار او را زیارت می‌کند.
چند سال پیش نیز شخص غیوری به نام طومار جعفری از اهالی روستای خواجه‌بلاغی آرامگاه این سرباز وطن را در این منطقه مرزی پاسگاه بازسازی کرد.
چند سال بعد، پاسگاه کَلوَز که در 35 کیلومتری شمال غرب شهرستان نمین و در نقطه صفر مرزی ما بین روستای خواجه‌بلاغی و خوش‌آباد پیله‌رود قرار دارد، به علت دلاوری‌های حسینعلی صدآفرین در برابر قوای متجاوز روس به نام پاسگاه "صدآفرین" تغییر نام یافت.
همه ساله در سالگرد این حادثه غمبار، اهالی منطقه در سر مزار این سرباز شهید وطن حاضر شده و دلبستگی خود را به خاک پاک میهن نشان می‌‍دهند.