چهارشنبه ۱۲ آذر ۱۴۰۴

مقالات

ما هم بهاری داشتیم...

ما هم بهاری داشتیم...
پیام آذری - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست فوتبال ملی ایران در یکی از ناکام‌ترین ادوار خود به سر می‌برد. تنها در یکی از ...
  بزرگنمايي:

پیام آذری - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
فوتبال ملی ایران در یکی از ناکام‌ترین ادوار خود به سر می‌برد. تنها در یکی از آخرین موارد تیم ملی نوجوانان ایران با شکست برابر هند از صعود به جام ملت‌های آسیا بازماند! دقت کنید تیم ملی نوجوانان ایران نه در جام جهانی و نه در مراحل پایانی مسابقات قهرمانی آسیا که در مرحله پیش‌مقدماتی جام ملت‌های آسیا حذف شد؛ درست مثل تیم‌های جوانان و امید. وضعیت تیم ملی و لیگ و شرایط مدیریتی و امکاناتی هم که اظهرمن‌الشمس است. کار به جایی رسید که هواداران عصبانی دو ماه پیش کمپین «تعطیلی فوتبال» راه انداختند که در عرض دو روز بیش از 50 هزار امضا برای آن جمع شد!
بازار
جالب است بدانید این حجم از ناکامی تنها در عرض دو دهه رخ داده است. در نیمه نخست دهه هشتاد فوتبال ایران به درجه‌ای از رشد و بالندگی رسیده بود که صدراعظم آلمان در دیدار با محمد خاتمی رییس‌جمهور وقت با تعجب پرسیده بود شما چطور به رده 15 دنیا صعود کرده‌اید؟ 
در همین زمینه خوب است به سندی قدیمی که برای نخستین‌بار در روزنامه اعتماد منتشر می‌شود اشاره کنیم که خود گویای همه‌چیز است. 
در سال 1383 محسن مهرعلیزاده معاون رییس‌جمهور و رییس وقت سازمان تربیت‌بدنی در نامه‌ای به محمد دادکان رییس وقت فدراسیون فوتبال از موفقیت‌های فدراسیون تقدیر به عمل آورده بود. اما این تقدیر نه از جنس تقدیرهای امروزی که به نوعی نان به هم قرض دادن مدیران ناکارآمد است و باعث تعجب مردم می‌شوند که بر مبنای دستاوردهای واقعی صورت گرفته بود. 
در این نامه که رونوشت آن به ریاست جمهور هم ارسال شده بود مهرعلیزاده خطاب به دادکان نوشته است: 
فوتبال کشور در ماه‌های اخیر توانسته با اتکا به خداوند متعال و تلاش‌ها و برنامه‌ریزی‌های انجام شده تمامی مسوولان فدراسیون فوتبال و همت و غیرت فرزندان ایران موفق به کسب افتخاراتی گردد که بخشی از آنها به شرح زیر است: 
٭ ارتقا از رتبه 43 رنکینگ جهانی به رتبه هفدهم که برای نخستین‌بار بین تیم‌های آسیایی رخ داده است. (لازم به ذکر است سه ماه بعد از این نامه ایران به رتبه تاریخی 15 دنیا رسید.) 
٭ کسب عنوان رکورددار گلزنی تاریخ دنیا توسط آقای علی دایی
٭ انتخاب آقای مرادی به عنوان بهترین داور آسیا
٭ انتخاب آقای مهدی مهدوی‌کیا به عنوان مرد سال آسیا
٭ انتخاب تیم فوتسال به عنوان بهترین تیم
انتخاب طرح تحقیقاتی جنابعالی (دادکان) به عنوان طرح برتر فیفا
٭ انتخاب جنابعالی به عنوان نماینده کنفدراسیون آسیا در فیفا
٭ انتخاب لیگ برتر به عنوان بهترین لیگ آسیا
همانطور که از این نامه مشخص است فوتبال ایران در سال 83 به معنای واقعی کلمه سرآمد فوتبال آسیا بود و تنها مقایسه موارد ذکر شده با شرایط حال حاضر نشان می‌دهد که اوضاع چقدر تغییر کرده است. به عنوان مثال سال‌هاست هیچ بازیکنی از ایران مرد سال آسیا نشده و تنها داوری هم که عنوان برترین داور آسیا را برای ایران می‌توانست به ارمغان بیاورد توسط فدراسیون طرد شد تا زیر پرچم استرالیا بهترین داور ای‌اف‌سی شود. لیگ ایران از بهترین لیگ آسیا به رده ششم و پایین‌تر از قطر و امارات سقوط کرده و سهمیه تیم‌های ایرانی در مسابقات آسیایی به حداقل رسیده است (تنها یک نماینده در لیگ نخبگان در حالی که عربستان چهار نماینده دارد). حالا بگذریم از طرح دادکان که به عنوان طرح برتر فیفا انتخاب شد و البته رسیدن به جایگاه 15 دنیا و سایر موارد. 
سوال اساسی اینجاست که چطور در عرض دو دهه از آن شرایط به نقطه فعلی رسیدیم که هم از لحاظ فنی و هم از لحاظ سرمایه اجتماعی دچار افول شویم به‌طوری که حمید استیلی بازیکن پیشین تیم ملی در یک برنامه اینترنتی بگوید تیم ملی محبوبیتی بین مردم ندارد؟
چطور از رییس فدراسیونی مثل محمد دادکان که همزمان ریاست سازمان لیگ را هم برعهده داشت به وضعیت مدیریتی فعلی رسیدیم که پای چندین مدیر ارشد فوتبال در پرونده فساد دیده می‌شود؟ نکته دردناک اینجاست که در طول این بیست سال هر بار امکان تغییر دست فرمان مدیریت فوتبال فراهم شد عده‌ای دست به دست هم دادند تا دوباره مسیر را به سمت عقبگرد هدایت کنند .
حالا در روزهای فعلی که تیم ملی ایران با تاجیکستان مساوی می‌کند و 7 بازی پیاپی نمی‌تواند ازبکستان را ببرد، تیم ملی نوجوانان نمی‌تواند به جام ملت‌های آسیا برسد و تیم ملی امید در پیش‌مقدماتی انتخابی المپیک حذف می‌شود و لیگ ایران در بی‌کیفیت‌ترین حالت ممکن خود به سر می‌برد می‌توانیم با یادآوری روزهای خوش فوتبال ایران به خودمان بگوییم این زمستان را نبین ما هم بهاری داشتیم.


نظرات شما