بزرگنمايي:

پیام آذری- افشین قادرزاده که خودش دوست دارد «محمد» صدایش کنند، متولد 2 تیر ماه 1381 در روستای خورخوره بوکان، تنها فرزند خانواده است و هنگام تولد 800 گرم وزن داشت و اکنون وزن او حدود 6 کیلوگرم است.

«محمد» با معلولیت جسمی - حرکتی شدید و با تلاش خانواده اکنون در آستانه 21 سالگی با 65.24 سانتی‌متر قد در کتاب رکوردهای جهانی گینس به عنوان کوتاه قدترین مرد زنده شناخته شد و قرار است گواهی گینس یکشنبه هفته آینده در یک کنفرانس خبری در برج آزادی تهران رونمایی شود.

«افشین قادرزاده» از دارنده قبلی این عنوان، یعنی «ادوارد هرناندز» کلمبیایی که برای نخستین بار در سال 2010 تا سال 2020 قدش 70.21 سانتی‌متر بود، پیشی گرفت و چهارمین مرد کوتاه قدی است که تاکنون توسط رکوردهای جهانی گینس تأیید شده است.

از مدتی قبل که گزارشی در مورد «افشین قادرزاده» در رسانه‌ها منتشر شد بدنبال فرصتی بودم که برای تهیه گزارشی از این مرد کوتاه قد به محل زندگی‌اش بروم، تا اینکه از یکی از دوستان شنیدم که با همت چند نفر خیَر پروسه ثبت گینس او آغاز شده است.

یک روز با جوان 64 سانتی متری

نوجوان 64 سانتی متری بوکانی آرزوی تحصیل دارد

در نخستین تماسی که با پدر «افشین» یعنی کاک اسماعیل قادرزاده داشتم، عنوان کرد این پروسه در شهر دُبی در حال انجام است و آنان به زودی به کشور باز می‌گردند و قرار شد در اولین حضور آنان در داخل کشور میزبان این خانواده شوم.

سفر از دُبی به تهران و سپس به بوکان کمی به طول انجامید و سرانجام قرار این ملاقات به شب یلدا رسید البته به میزبانی خانواده قادرزاده، با همراهی مدیر توانبخشی اداره بهزیستی شهرستان بوکان شامگاه چهارشنبه در روستای «شیخ‌لر» در نزدیکی بوکان مهمان این خانواده شدیم.

خانواده «افشین قادرزاده» تا 2 سال قبل در زادگاه افشین و در روستایی سخت گذر و کوهستانی «خورخوره» زندگی می‌کردند اما با توجه به اینکه پدر و مادر این خانواده نیز معلولیت دارند و رفت و آمدها برای آنان سخت بود، هم اکنون در روستای «شیخ لر» ساکن هستند.

خانه کرایه‌ای این خانواده در حاشیه روستا و شامل یک هال و یک اتاق کوچک و مساحتی 50 متری دارد به همین خاطر چند نفر از دوستان هم که قرار بود شب یلدا به جمع ما ملحق شوند بخاطر نبود فضا از این کار صرف‌نظر کردند.
بخاری نفتی در گوشه بالایی هال که کتری فیروزه‌ای در بالان آن خودنمایی می‌کرد، گرمابخش جمع شده و سینی چای که «خاتون محمدی» مادر افشین زحمت آن را کشید و پدرش آن را بین مهمانان تعارف می‌کرد وسیله پذیرایی از مهمانان بود.

در گوشه از اتاق تصویری بزرگی از افشین با لباس محلی کُردی و بدون قاب برروی دیوار نصب شده بود که چندین برابر قیافه واقعی او بود و نشان از آرزو و علاقه این خانواده برای بزرگ شدن فرزندشان داشت و در گوشه دیگر قسمتی از یک روزنامه که مصاحبه و درد دل‌های این خانواده را بیان کرده بود به دیوار چسپیده بود.

افشین هم هر از گاهی از روی صندلی پلاستیکی آبی‌رنگش پایین و در گوشه‌ای از هال که چند دفتر و جعبه مداد قرار داشت، می‌آمد و پس از مکثی دوباره فنجان چای را بر می‌داشت به محل سابق بر می‌گشت.
مسوول توانخشی اداره بهزیستی بوکان در ابتدا به شرح وضعیت افشین پرداخت و گفت: افشین از سال 1388 با توجه به معلولیت شدید جسمی - حرکتی تحت پوشش بهزیستی قرار دارد و از سال 1391 مستمری بگیر این نهاد است.

کمال خانه‌خواه افزود: پدر افشین نیز دارای معلولیت جسمی خفیف و مادرش هم دارای معلویت جسمی متوسط هستند و هر سه نفر آنان مددجوی بهزیستی و تحت حمایت قرار دارند.

وی اضافه کرد: از چند سال قبل مکاتباتی برای احداث مسکن برای این خانواده شروع شده و با همکاری بنیاد مسکن انقلاب اسلامی یک قطعه زمین در روستای شیخ لر به آنان واگذار شد و 300 میلیون ریال وام بلاعوض این بنیاد و 300 میلیون ریال وام بلاعوض بهزیستی به صورت مرحله به مرحله برای ساخت مسکن به آنها تعلق خواهد گرفت.

خانه‌خواه با بیان اینکه این خانواده دارای سه معلول هستند، هزینه پرستاری در منزل نیز به آنها داده می‌شود، افزود: این خانواده به همراه 510 خانواده دیگر در لیست نوبت انتظار دریافت مستمری مراقبت در منزل هستند.

وی یادآور شد: هم اکنون بهزیستی بوکان دارای پنج هزار و 500 پرونده توانبخشی است که از این تعداد چهار هزار و 500 نفر مستمری بیگیر هستند و یک هزار نفر نیز در لیست انتظار قرار دارند.

آقای خانه‌خواه و دیگر همکارش در بهزیستی بوکان کمی هم با «افشین» خوش و بش کردند و از پدر خواستند دوباره روند احداث منزل نیمه کاره را از سر بگیرد و با توجه به شرایط و در پیش بودن شب یلدا از خانواده قادرزاده خداحافظی کرده و رفتند.
با رفتن همکاران بهزیستی جوی خانه کمی هم صمیمی تر شد و برای برپایی یلدا و مراسم‌های آن آماده شدند، روانداز سنتی (جاجیم) را روی میز کوچکی قرار داده و در وسط صندلی آبی رنگ افشین و در 2 طرف هم جایی برای پدر و مادر و سایر مهمانان در نظر گرفتند.

هندوانه، انار و آجیل و شیرینی به رسم سفره یلدا روی میز قرار گرفت و برای هر کدام ظروف شیشه‌ای همراه با کارد و چنگال فراهم شده بود.
«افشین» این مراسم را بسیار دوست دارد، بنابراین از قسمت پایین هال بلند شد و با قدم‌های نچندان استوارش به سمت جایی که برای او تعیین شده بود راه افتاد اما قبل از آن دوست داشت با گواهی ثبت گینس هم عکسی از وی گرفته شود که با کمال میل این کار انجام شد.

در ادامه برنامه آن شب، ضرب کوچک و مخصوص «افشین» هم به میدان آمد و کوچکترین مرد جهان با نواخت چند ریتم کوچک همانند خودش و با بیان خاص خود گفت: «یلدای سال 1401 مبارک».

این صدا کم و وارد کردن چند ضربه هر چند کوتاه بر روی ضرب برای خانواده قادرزاده دنیای بزرگ بود و برای من هم که در این لحضه‌های شاد در میان این خانواده هستم بسیار خوشایند بود.

در ادامه هم پدر افشین رشته کلام را در دست گرفت و چگونگی سفر به دبی که نخستین سفر برون مرزی آنان بود را تشریح کرد و اینکه جمعی از خیرین حامی آنان برای این سفر بودند که از همه تقدیر کرد.

کاک اسماعیل گفت: این سفر علاوه بر اینکه خاطرات خوبی برای ما داشت ما را با چند انسان نیکوکار هم آشنا کرد که هزینه سفر و این ثبت را بر عهده گرفتند.

وی با اشاره به علاقه زیاد افشین برای فراگیری علم و خواندن و نوشتن افزود: من و مادرش تمام زندگی خود را صرف کمک به او کرده و در این راه از هیچ تلاش و کوششی دریغ نکرییم.

در این میان افشین به حرف‌های پدرش گوش داده و هر کجا واژه‌ای جابجا یا اشتباه تلفظ می‌شد آن را اصلاح می‌کرد و اصرار داشت با مادرش هم مصاحبه انجام شود.

مادر افشین که خاتون محمدی نام داشت، زیاد تمایل به بیان مشکلات نداشت اما سرانجام سفره دل را باز کرد و گفت: افشین در طول 21 سال گذشته شب و روز نیاز به مراقبت داشته و ما برای درمان و مداوای او هزینه‌های زیادی کردیم.

وی افزود: من هم دوست داشتم اکنون پسر 21 ساله من مانند فرزند دیگران وقت سربازی و ازدواجش می‌شد اما باز هم خدا را شکر می‌کنم که این فرزند را به ما هدیه داده است.

دوست داشتم که اکنون پسر 21 ساله من مانند فرزند دیگران وقت سربازی و ازدواجش می‌شد اما باز هم خدا را شکر می‌کنم که این فرزند را به ما هدیه داده است

کم‌کم عقربه‌های ساعت به بامداد نزدیک می‌شد و ناچار بودم که از این محفل خداحافظی کنم و هنگام خروج از خانه افشین با دستان کوچک و کم رمقش بابای می‌کرد و پس از اینکه به سر کوچه آنان رسیدم پدر افشین در حالیکه دستانش را محکم داخل دستانم گذاشته بود از من خواست صدای رنج‌ها و سختی‌های آنان را با گزارشم به گوش مسوولان برسانم.

حال زندگی افشین قادرزاده به عنوان کسی که نامش در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده باید در مقایسه با دوران قبل تغییراتی پیدا کند و در نخستین گام باید مسکن این خانواده با داشتن سه عضو معلول تامین شود و از حالت اجاره نشینی خارج شوند.
مسکن آنها نیز باید با شرایط اعضای این خانواده سازگاری بیشتری داشته باشد تا آنان در انجام کارهای روزانه با مشکلات کنونی روبرو نشوند و از طرفی دیگر برای علاقمندان و کسانی که می‌خواهند کوتاه قدترین فرد جهان را ببیند، آدرس دقیقی ثبت شود.

از طرفی دیگر افشین به عنوان یک انسان متفاوت نیازهای خاص از جمله هزینه‌های تامین زندگی، ادامه تحصیل، نظارت‌های پزشکی و درمانی داشته و مسوولان و متولیان امر نباید وی را به مانند یک انسان معلول جسمی - حرکتی ساده بدانند.