بزرگنمايي:

پیام آذری - پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد که افزایش چربی شکم در سنین بالا نتیجه فعال شدن نوع خاصی از سلول‌های بنیادی است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، بزرگ شدن شکم، به‌ویژه با افزایش سن، پدیده‌ای شایع است که می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد. برخلاف تصور عمومی، این افزایش اندازه فقط به مصرف زیاد غذا یا کم‌تحرکی مربوط نمی‌شود؛ بلکه عوامل درونی و بیولوژیکی هم نقش مهمی دارند.
بر اساس پژوهش‌های جدید، با افزایش سن، ترکیب بدن تغییر می‌کند، توده عضلانی کاهش می‌یابد و چربی، به‌خصوص در ناحیه شکم، افزایش پیدا می‌کند. یکی از دلایل اصلی این موضوع، فعال شدن نوع خاصی از سلول‌های بنیادی است که در دوران جوانی غیرفعال‌اند، اما از حدود میانسالی شروع به تولید سلول‌های چربی می‌کنند. این فرآیند به‌طور خاص در ناحیه شکم رخ می‌دهد، جایی که بیشتر افراد با افزایش سن شاهد تجمع چربی هستند.
محققان آمریکایی از دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس، مکانیزم سلولی‌ای را کشف کرده‌اند که توضیح می‌دهد چرا با گذشت زمان چربی در ناحیه شکم افزایش می‌یابد. 
دانشمندان نوعی خاص از سلول‌های بنیادی را شناسایی کرده‌اند که به نام «پری‌آدیپوسیت‌های پیش‌تعریف‌شده» (CP-As) شناخته می‌شوند. این سلول‌ها در میانه عمر فعال می‌شوند و شروع به تولید سلول‌های چربی جدید می‌کنند. این سلول‌ها در بدن افراد جوان تقریبا هیچ فعالیتی ندارند، اما با افزایش سن، فعالیت آن‌ها به طور چشمگیری افزایش می‌یابد.
دکتر تسون وان، یکی از نویسندگان این تحقیق، توضیح داد: «پیری فرآیند ظهور نوع جدیدی از سلول‌های بنیادی بالغ را فعال می‌کند که به طور انبوهی سلول‌های چربی به ویژه در ناحیه شکم تولید می‌کنند.»
آزمایشات روی موش‌ها نشان داد که فعال شدن CP-As از طریق مسیر سیگنال‌دهی LIFR (گیرنده عامل مهارکننده لوکمی) صورت می‌گیرد. مسدود کردن این مسیر می‌تواند به عنوان یک روش امیدوارکننده برای توسعه درمان‌های ضد اضافه وزن مرتبط با پیری باشد.
جالب است که هنگام پیوند سلول‌های بنیادی پیر به موش‌های جوان، این سلول‌ها همچنان به طور فعال سلول‌های چربی تولید می‌کردند، در حالی که سلول‌های جوان در بدن پیر همچنان کم‌فعال بودند.
تحلیل سلول‌های انسانی نیز وجود CP-As مشابه در بافت چربی افراد میانه‌سال را تایید کرد. این کشف توضیح می‌دهد که چرا حتی با حفظ وزن، ترکیب بدن با افزایش سن تغییر می‌کند: کاهش توده عضلانی و افزایش لایه چربی.
این تحقیق در مجله علمی Science منتشر شده است.