بزرگنمايي:

پیام آذری - دستگاه کم‌هزینه‌ی شرکت CoFlo Medical می‌تواند درمان‌های بیولوژیکی پیشرفته را سریع‌تر به افراد مبتلا به سرطان، بیماری‌های خودایمنی و موارد دیگر ارائه دهد.
به گزارش خبرگزاری دانشجو، دستگاه کم‌هزینه‌ی شرکت CoFlo Medical می‌تواند درمان‌های بیولوژیکی پیشرفته را سریع‌تر به افراد مبتلا به سرطان، بیماری‌های خودایمنی و موارد دیگر ارائه دهد.
برنده مسابقه کارآفرینی 100 هزار دلاری دانشگاه MIT امسال، با استفاده از نوع جدیدی از دستگاه تزریق دارو، به درمان‌های پیشرفته کمک می‌کند تا سریع‌تر به بیماران بیشتری برسند.
شرکت CoFlo Medical می‌گوید دستگاه کم‌هزینه‌اش می‌تواند دارو‌های بیولوژیکی را بیش از 10 برابر سریع‌تر از روش‌های موجود تحویل دهد و درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله سرطان‌ها، بیماری‌های خودایمنی و بیماری‌های عفونی را تسریع کند.
سیمون روفر، فارغ‌التحصیل سال 22، که این شرکت را به همراه ویشنو جایاپراکاش، فارغ‌التحصیل سال 21 و کریپا واراناسی، استاد دانشگاه MIT تأسیس کرده است، گفت: «برای بیمارانی که با این بیماری‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند، هر ساعت اهمیت دارد. دارو‌های بیولوژیک قادر به درمان برخی از چالش‌برانگیزترین بیماری‌ها هستند، اما تجویز آنها به طور غیرقابل قبولی زمان‌بر است، آزادی بیمار را نقض می‌کند و عملاً آنها را به تخت‌های بیمارستان محدود می‌کند. الزامات محیط بیمارستانی نیز استفاده از دارو‌های بیولوژیک را در مناطق دورافتاده و کم‌دسترس تقریباً غیرممکن می‌کند.»
امروزه، دارو‌های بیولوژیکی عمدتاً از طریق تزریق داخل وریدی به بدن بیمار تزریق می‌شوند و بیمار باید در طول هر تزریق ساعت‌ها روی تخت بیمارستان بنشیند. دلیل این امر این است که بسیاری از دارو‌های بیولوژیکی برای تزریق از طریق سوزن بسیار چسبناک هستند. دستگاه CoFlo امکان تزریق سریع دارو‌های بیولوژیکی را صرف نظر از میزان چسبناکی آنها فراهم می‌کند. این دستگاه با احاطه کردن داروی چسبناک با یک مایع دوم با ویسکوزیته کمتر، کار می‌کند.
روفر، که در حال حاضر دانشجوی دکترا در دانشکده مهندسی مکانیک است، گفت: «تصور کنید که سعی کنید مایعی به لزجی عسل را از طریق سوزن عبور دهید: این کار به سادگی امکان‌پذیر نیست. در طول شش سال تحقیق و توسعه در MIT، ما بر بی‌ثباتی‌های سیالات بی‌شماری غلبه کرده‌ایم که در غیر این صورت این فناوری را غیرممکن می‌کرد. ما همچنین سازوکار داخلی اساسی این دستگاه را به ثبت رسانده‌ایم.»
روفر در 12 می، در سالن اجتماعات پر از جمعیت کرسگه که شامل هیئت داوران نیز می‌شد، طرح برنده را ارائه داد. او در یک ویدئو، فردی را نشان داد که با استفاده از دستگاه کوفلو و با یک دست، دارو‌های بیولوژیک تزریق می‌کند.
روفر می‌گوید مایع دوم موجود در دستگاه می‌تواند بافر خود محلول دارویی باشد که فرمولاسیون دارو را تغییر نمی‌دهد و می‌تواند به طور بالقوه تایید دستگاه را در آزمایش‌های بالینی تسریع کند. این دستگاه همچنین می‌تواند به راحتی با استفاده از فرآیند‌های تولید انبوه موجود ساخته شود که هزینه را پایین نگه می‌دارد.
در آزمایش‌های آزمایشگاهی، تیم CoFlo تزریق‌هایی را نشان داده است که تا 200 برابر سریع‌تر هستند.
روفر گفت: «CoFlo تنها فناوری است که قادر به تجویز دارو‌های چسبناک است و همزمان تجربه بیمار را بهینه می‌کند، بار بالینی را به حداقل می‌رساند و هزینه دستگاه را کاهش می‌دهد.»
تجلیل از کارآفرینی
مسابقه 100 هزار دلاری دانشگاه MIT بیش از 30 سال پیش آغاز شد، زمانی که دانشجویان به همراه استاد فقید MIT، اد رابرتز و دیوید تی. مورگنتالر، 10 هزار دلار جمع‌آوری کردند تا شعار «مرد و دست» (mens et manus) دانشگاه MIT را به یک چالش استارتاپی تبدیل کنند. با گذشت زمان، با حمایت حامیان مالی، این رویداد به شهرت و رقابت استارتاپی بسیار مورد انتظار امروزی رسید و هر ساله برخی از امیدوارکننده‌ترین شرکت‌های جدید تأسیس‌شده توسط اعضای جامعه MIT را برجسته می‌کند.
رویداد دوشنبه شب، اوج ماه‌ها کار و آماده‌سازی توسط تیم‌های شرکت‌کننده بود. برنامه 100 هزار دلاری با ارائه‌های دانشجویی در ماه دسامبر آغاز شد و در ماه‌های بعد با مربیگری، تأمین مالی و سایر پشتیبانی‌ها برای تیم‌های منتخب دنبال شد.
امسال بیش از 50 تیم برای رویداد نهایی 100 هزار دلاری درخواست دادند. شبکه‌ای از داوران خارجی، این تعداد را به هشت فینالیست که طرح‌های خود را ارائه دادند، کاهش دادند.
برندگان دیگر
علاوه بر جایزه بزرگ، به فینالیست‌ها همچنین جایزه 50،000 دلاری بنیانگذار دیوید تی. مورگنتالر، جایزه 5،000 دلاری مقام سوم و جایزه 5،000 دلاری انتخاب مخاطبان که در جریان مشورت‌های داوران به رأی گذاشته شد، اهدا شد.
جایزه بنیانگذار دیوید تی. مورگنتالر به Haven، یک پلتفرم برنامه‌ریزی مالی مبتنی بر هوش مصنوعی که به خانواده‌ها در مدیریت مراقبت‌های مادام‌العمر از معلولین کمک می‌کند، اهدا شد. ارائه Haven توسط تج مهتا، دانشجوی دانشکده مدیریت اسلون MIT، ارائه شد که با به اشتراک گذاشتن تجربه خانواده خود در مدیریت معلولیت ذهنی خواهرش، این مشکل را توضیح داد.
مهتا به حضار گفت: در حالی که خانواده‌ام برای آینده برنامه‌ریزی می‌کنند، تعدادی سوال ما را شب‌ها بیدار نگه می‌دارد. چقدر پول باید پس‌انداز کنیم؟ او واجد شرایط دریافت چه مزایای عمومی است؟ چگونه دارایی‌های خصوصی خود را ساختار دهیم تا او آن مزایای عمومی را از دست ندهد؟ در نهایت، چگونه وجوه و انطباق با قوانین را در طول زمان مدیریت کنیم؟
هیون با استفاده از اطلاعات و اهداف خانواده، یک نقشه راه شخصی‌سازی‌شده می‌سازد که می‌تواند نیاز‌ها و هزینه‌های مراقبتی را برای بیش از 50 سال پیش‌بینی کند.
مهتا توضیح داد: ما به خانواده‌ها مراحل دقیق بعدی که باید انجام دهند، اینکه برای چه چیزی و چه زمانی درخواست دهند را توصیه می‌کنیم.
جایزه سوم به آئورت اسکوپ رسید که هوش مصنوعی و سونوگرافی را برای ارائه راهنمایی واقعیت افزوده در طول جراحی عروق ترکیب می‌کند. امروزه، جراحان باید هنگام وارد کردن یک استنت بزرگ به بدن بیمار در طول یک جراحی رایج که به عنوان ترمیم اندوواسکولار شناخته می‌شود، به یک تصویر اشعه ایکس دو بعدی تکیه کنند.
شرکت آئورت اسکوپ (Aorta Scope) پلتفرمی برای تنظیم سه‌بعدی و بلادرنگ ایمپلنت توسعه داده است. این راهکار، فناوری سونوگرافی درون عروقی را با حسگر شکل فیبر نوری ترکیب می‌کند. تام دیلون (Tom Dillon) سیستمی را ساخته است که داده‌های این منابع را به عنوان بخشی از دکترای خود در دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه MIT ترکیب می‌کند.
در نهایت، جایزه انتخاب مخاطبان به Flood Dynamics رسید که مدل‌سازی ریسک سیل را به صورت بلادرنگ ارائه می‌دهد تا به شهرها، بیمه‌گران و توسعه‌دهندگان در سازگاری و محافظت از جوامع شهری در برابر سیل کمک کند.
اگرچه امروزه بیشتر خسارات سیل شهری ناشی از باران است، اما مدل‌های سیل، میزان بارندگی را در نظر نمی‌گیرند و این امر باعث می‌شود شهر‌ها برای خطرات سیل آمادگی کمتری داشته باشند.
کاترینا بوکین، فارغ‌التحصیل سال 2020 و دارای مدرک دکترا سال 25، که فناوری این شرکت را در دانشگاه MIT توسعه داده است، می‌گوید: «سیل، و به ویژه سیل ناشی از باران، پرهزینه‌ترین بلای طبیعی در سراسر جهان امروز است. هزینه‌ی بی‌توجهی به باران واقعاً گزاف است. این مسئله‌ای است که تنها برای ایالات متحده بیش از 30 میلیارد دلار در سال هزینه دارد.