بزرگنمايي:
پیام آذری- در بیانیه شاعران و نویسندگان تبریزی در حمایت و همبستگی با مظلومان زندانی در باکو آمده است:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَیٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا (سوره احزاب/23)
اگر چه در پایان جنگ‌های طولانی ایران- روس و امضای پیمانهای
سیاه گلستان و ترکمانچای، 17 شهر قفقازی ایران به اشغال روسیه تزاری
درآمد، اما با فروپاشی شوروی در 1991/1370 و تشکیل کشورهای نو از جمله
جمهوری آذربایجان، انتظار می‌رفت که مردم ستمدیده و رنج کشیده این سامان
بعد از دهها سال گرفتاری در چنگ تزاریسم
و نظام الحادی کمونیستی، به دوره‌ای از زندگی آزاد پای گذارند، آن گونه
زندگی که انجام فعالیت‌های معمولی اسلامی برای مردم مسلمان این کشور آزاد
باشد. اما بعد از روی کار آمدن یکی از شناخته شده ترین چهره‌های نظام کمونیستی در جمهوری آذربایجان، حذف اسلام و سرکوب سخت اسلامگرایان،
بخصوص از سال 1995/1374 آغاز شد و مسجد فعال تعطیل یا تخریب و یا به موزه
تبدیل شدند. حوزه‌های علمیه در شهرهای متعدد بسته شد. حزب اسلام به عنوان تمثیلگر حرکات مردمی اسلامی تعطیل، اموال آن مصادره و فعالان حزب از جمله انقلابی شجاع، مرحوم حاج علی اکرام علی اف زندانی شدند. سیاست سرکوب سخت و نرم اسلامگرایان
و حذف اسلام از زندگی اجتماعی و سیاسی مردم مظلوم جمهوری آذربایجان، طی
قریب سی سال حکومت پدر و پسر ادامه داشته است و در این مسیر مجاهدانی مانند
حاج کربلایی آقا و واقف عبدالله یف در زندان رژیم باکو به شهادت رسیدند و شیرشجاع و مظهر غیرت آذری‌ها، حاج علی اکرام نیز به واسطه شکنجه‌ها و صدمات سالهای زندان به لقاء الله پیوست.
با این حال، رژیم باکو نتوانست با
زنجیر و زندان و قتل، شیعیانی را که خواستار ابتدایی‌ترین حقوق انسانی و
دینی خود مانند لزوم آزادی حجاب، آزادی تدریس قرآن در مدارس، فعالیت
حوزه‌های علمیه، عدم تخریب مساجد توسط دولت، آزادی تشکیل هیئت‌های مذهبی،
آزادی عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) و عدم سرکوب اسلامگرایان توسط دولت بودند، به سکوت و سکون وا دارد اما همچنان به تشدید سیاست سرکوب سخت و نرم ادامه می‌دهد. یورش هزاران نیروی سرکوبگر به نارداران و شهادت جوانان عاشورایی نارداران در مجلس عزای حسینی، چون لکه سیاهی بر پیشانی دولت باکو ماندگار شده است.
علاوه بر این، دهها تن از روحانیون، فعالان دینی و جوانان اسلامگرا از جمله دکتر محسن صمداف (رهبر حزب اسلام)، روحانی مبارز الهام علی اف، شیخ آبگل سلیمانف و…سالهاست که در زندان دیکتاتوری محبوس شده‌اند. همچنین روحانی مجاهد حاج طالع باقراف، رهبر جنبش وحدت مسلمانان و دهها تن دیگر تنها به خاطر برپایی مجالس عزای حسینی یا فعالیت در ایام ولادت و شهادت معصومین (علیهم السلام) و آموزش و ترویج دین، در سیاهچالهای رژیم باکو گرفتار آمده‌اند.
رژیم دین ستیز باکو به قتل و
شکنجه‌های جسمی فعالان اسلامی، تعطیلی حوزه‌های دینی و ممنوعیت حجاب،
ممنوعیت آموزش قرآن و تاریخ اسلام در مدارس و مسجد و جلسات خانگی و
رفتارهای ننگین مشابه اکتفا نکرده و به رفتارهای سیاه‌تر و جاهلانه تر با
محبوسان اعتقاد در زندان دست زده است که اهانت و ناسزاگویی به ساحت مقدس
خدای متعال و ائمه اطهار (علیهم السلام) توسط مأموران وزارت کشور از جمله این رفتارهای شیطانی است.
در پاسخ به اهانت‌های مکرر مأموران رژیم باکو به مقدسات، که ادامه سیاست معاویه و بنی امیه است، زندانی مظلوم و مقاوم، حاج طالع باقراف
به «اعتصاب غذا تا شهادت» دست زده و جمعی دیگر از محبوسان مظلوم در این
اعتصاب غذا به وی پیوسته و اعلام کرده‌اند که اگر سران دولت باکو به روند
اهانت به مقدسات خاتمه ندهند، تا شهادت، به اعتصاب غذا ادامه خواهند داد.
ما شاعران و نویسندگان تبریز؛
1- حمایت و همبستگی اعتقادی و قلبی خود را با مجاهدان راه حق که سالهاست در زندان‌های باکو گرفتارند، اعلام می‌داریم.
2- از دولت باکو می‌خواهیم به دین ستیزی و اهانت به مقدسات خاتمه داده شود. آیا فراموش کرده‌اید که جسارت به ساحت مقدس سیدالشهداء (علیه السلام) توسط فرماندار سابق گنجه، چگونه غضب سربازان سیدالشهداء ع را برانگیخت؟
3- آزادی همه محبوسان اعتقادی را که
جرم آنها، دفاع از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی و دینی است، از دولت باکو
مطالبه می‌کنیم. در کشوری با اکثریت شیعه، دهها نفر به خاطر بیان اعتقادات شیعی زندانی و شکنجه شده‌اند.
دکتر محسن صمداف تنها به جرم اعتراض به ممنوعیت حجاب در کشوری با اکثریت مسلمان و شیعه بیش از ده سال است که زندانی است، حاجی الهام علی اف، شیخ آبگل سلیمانف و … یونس صفراف که به خاطر اهانت فرماندار سابق گنجه به ساحت عرشی سیدالشهداء (ع) او را تنبیه کرد، همچنان زندانی است.
4- به دولت باکو یادآور می‌شویم که
عمق و گستره اشتراکات دینی، مذهبی، فرهنگی، ادبی، تاریخی و عاطفی مردم
مسلمان و شیعه جمهوری آذربایجان، با ایران فراتر از آن است که با تبلیغات ضدایرانی و تبلیغ ایدئولوژیهای ضددینی مانند پانترکیسم، روابط بین آن مردم با ایران گسسته شود. همچنین حذف اسلام و مکتب اهل بیت ع از زندگی مردم با زنجیر و زندان و تیر و تهمت، آرزویی خام و خیالی باطل است. باور داریم همانگونه که استالینها و برژنف ها،
که قدرت سران امروز باکو در مقابل آنها بسیار اندک است، نتوانستند مردم
مقاوم آذربایجان را از دین و اعتقادات و سرسلسله احرار، حضرت سیدالشهدا ء ع و علاقه به ایران اسلامی جدا کنند، دولت باکو نیز نخواهدتوانست.
این یک تجربه تاریخی است. و همانگونه که مجسمه‌های لنین و استالین از
میدان‌ها و خیابان‌های باکو بر خاک افکنده شد، مجسمه‌های امروزی نیز، فردا
بر خاک افکنده خواهدشد.