بزرگنمايي:

پیام آذری - پژوهشگران می‌گویند کابوس دیدن می‌تواند یک هشدار اولیه برای شروع اختلالات خودایمنی در مغز باشند. 
به گزارش ایسنا، مطالعه جدیدی که به سرپرستی ملانی اسلون، پژوهشگر بهداشت عمومی از دانشگاه کمبریج انجام شده است، نشان داد که خواب‌های بد و کابوس‌ها یکی از شایع‌ترین و اولیه‌ترین نشانه‌های شعله‌ور شدن «لوپوس» است.
لوپوس یا «لوپوس منتشر» (Lupus) گونه‌ای از انواع بیماری‌های خودایمنی است که در آن سیستم دفاعی بدن، علیه ارگان‌ها و بافت‌های پیوندی خودی عمل می‌کند و به ‌آنها آسیب می‌رساند. زنان در مقابل این بیماری 10 ‌برابر بیشتر از مردان آسیب‌پذیرند. این بیماری اغلب پوست و چندین اندام داخلی را درگیر می‌کند.
به نقل از اس‌ای، در یک نظرسنجی آنلاین از 676 بیمار مبتلا به لوپوس تقریباً یک سوم بیماران اختلال خواب و کابوس را در سال قبل از ظهور سایر علائم بیماری گزارش کردند.
این یافته‌ها به گزارش‌هایی مبنی بر ارتباط کابوس دیدن و سیستم ایمنی مغز می‌افزاید و نشان می‌دهد که آنها به نوعی در هم تنیده شده‌اند.
گای لشزینر، متخصص مغز و اعصاب و از نویسندگان این مطالعه از بیمارستان گای و سنت توماس در لندن می‌گوید: ما از مدت‌ها پیش می‌دانستیم که تغییرات در خواب و رؤگیا ممکن است نشان‌دهنده تغییرات در سلامت جسمی، عصبی و روانی باشد و گاهی اوقات می‌تواند نشانه‌های اولیه بیماری باشد.
وی افزود: با این حال این اولین شواهدی است که نشان می‌دهد کابوس‌های شبانه ممکن است به ما در نظارت بر یک بیماری خودایمنی جدی مانند لوپوس نیز کمک کنند و یک هشدار مهم برای بیماران و پزشکان است که علائم خواب می‌توانند به ما در مورد عود قریب‌الوقوع بیماری‌ها اطلاع دهند.
لوپوس یک بیماری خودایمنی مادام‌العمر با علت ناشناخته است که اغلب در سنین 15 تا 45 سالگی شروع می‌شود و هر چند سال، باعث شعله‌ور شدن متناوب عوارضی نظیر مفاصل دردناک، تب، درد قفسه سینه، خستگی یا ریزش مو می‌شود.
همه افراد مبتلا به لوپوس در طول این دوره‌ها علائم عصبی روانی را بروز نمی‌دهند، اما برای تقریباً 40 درصدی که اینطور می‌شود، تشخیص و درمان چالش برانگیز است، زیرا علائمی مانند کابوس و توهم، ذهنی هستند و بسیاری از بیماران از بحث درباره آنها خودداری می‌کنند.
افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی مغز، اغلب خواب و رؤیاهای واضحی را تجربه می‌کنند که احساسی هستند، اما این علائم شناختی نادیده گرفته می‌شوند.
با این حال اخیراً مطالعات نشان داده است که بسیاری از کسانی که به بیماری پارکینسون (که با مشکلات خود ایمنی مرتبط است) مبتلا می‌شوند، تا یک دهه قبل از تشخیص، درگیر کابوس‌های ناراحت‌کننده هستند.
کابوس‌ها همچنین به طور بالقوه پیش‌بینی کننده زوال عقل هستند که باز هم با سیستم ایمنی مرتبط است و برخی از بیماران مبتلا به ام‌اس نیز می‌گویند که خواب‌هایشان قبل از بروز علائم بیماری، کابوس‌وار می‌شود.
در حال حاضر به نظر می‌رسد همین امر برای برخی از افراد مبتلا به لوپوس نیز صادق است.
محققان علاوه بر نظرسنجی آنلاین که گفته شد، با 69 نفری که مبتلا به بیماری روماتیسمی خودایمنی سیستمیک از جمله لوپوس بودند، مصاحبه‌های شخصی انجام دادند.
یکی از پاسخ‌دهندگان گفت که کابوس‌هایش در هنگام شعله‌ور شدن علائم لوپوس آنقدر وحشتناک بوده است که به عنوان مثال دیده است که افراد از پوست خود بیرون می‌آیند.
این بیماران به محققان گفتند که فکر می‌کنند هرچه بدن‌شان تحت استرس بیشتری باشد، رؤیاپردازی و کابوس‌های واضح‌تر و بدتری می‌بینند.
یکی دیگر از بیماران نظر مشابهی داشت و گفت: من به این نتیجه رسیدم که کابوس‌ها احتمالاً نشان‌دهنده مبارزه من با سیستم ایمنی خودم هستند.
نظرسنجی آنلاین نشان داد که بیش از 60 درصد از پاسخ دهندگان گزارش کرده‌اند که خواب شبانه‌شان به طور فزاینده‌ای پیش از بروز بیماری مختل شده است.
چنین یافته‌هایی از مشاهدات بالینی اخیر انجام شده توسط دو تن از نویسندگان مطالعه شامل اسلون و دیوید دی‌کروز، روماتولوژیست از کالج کینگز لندن حمایت می‌کنند که خاطرنشان کردند پرسیدن از بیماران لوپوس در مورد کابوس‌ها پاسخ شگفت‌انگیزی را برمی‌انگیزد.
دی‌کروز درباره یافته‌های جدید می‌گوید: سال‌های زیادی با بیماران لوپوس درباره کابوس‌ها صحبت کرده‌ام و فکر می‌کنم که ارتباطی با فعالیت بیماری آنها وجود دارد.
وی افزود: این پژوهش شواهدی از این موضوع را ارائه می‌کند و ما به صراحت، پزشکان بیشتری را تشویق می‌کنیم که در مورد کابوس‌ها و سایر علائم عصبی-روان‌پزشکی پژوهش کنند.
در مجموع به نظر می‌رسد خواب و کابوس و رؤیاهای ما واقعاً می‌توانند چیزی به ما بگویند، چرا که دانشمندان به شدت به آن مشکوک شده‌اند.
این مطالعه در مجله eClinicalMedicine منتشر شده است.