پیام آذری - بیماری گال پوستی یا Scabies یک بیماری پوستی عفونی است، که ناشی از عفونت با کنه سارکوپتیک می باشد. این کنه ها به طور عمومی به عنوان کنه گال زن شناخته می شوند. عفونت با کنه سارکوپتیک معمولا از طریق تماس مستقیم پوست با پوست منتقل می گردد.
تخم گذاری کنه
هنگامی که فردی دچار بیماری گال می شود، کنه های ماده باردار لانه هایی در پوست حفر می کنند و در طول مسیر تخم می گذارند.
در بیماری گال پس از سه تا هشت روز، تخم ها از تخم بیرون می آیند و کنه های جوان از لانه ها به سطح پوست می روند. در آنجا تا بزرگسالی رشد کرده و جفت گیری می کنند و پس از آن ماده ها باردار می شوند و به آلودگی پوست ادامه می دهند.
هنگام بیماری گال زمانی که کنه ماده تخم گذاری خود را به پایان می رساند، بقیه عمر 2 ماهه خود را در انتهای تونل خود می گذراند. تونل های کنه ممکن است در پوست فردی که بیماری دارد قابل مشاهده باشد، اگرچه خراش شدید اغلب ظاهر آنها را مخدوش می کند.
بیماری گال چگونه پخش می شود؟
بیماری گال به دو طریق پخش می شود:
* تماس شخص به فرد. این رایج ترین راه انتشار گال می باشد. که در آن فرد مبتلا به گال فرد دیگری را لمس می کند. 
* از طریق لباس یا ملافه با کنه. این به اندازه کافی معمول نیست.
افراد مستعد بیماری گال
هر کسی از جمله پزشکان، پرستاران، معلمان، کودکان نوپا و افراد مسن روی ویلچر می توانند بیماری گال را بگیرند. ابتلا باید این را بدانید که بیماری گال ناشی از کثیف بودن، بی احتیاطی کردن یا بی بند و باری نیست. در سراسر جهان، هر ساله تقریباً 300 میلیون مورد جدید بیماری گال در مردان، زنان و کودکان در تمام سنین و نژاد ها رخ می دهد. گروه هایی که ببیشتر در برابر ابتلا به بیماری آسیب پذیر هستند عبارتند از:
* افرادی که چندین شریک جنسی دارند 
* هر کسی که در شرایط شلوغ زندگی می کند 
* بیماران و کارکنان مراقبت های بهداشتی در بیمارستان ها و خانه های سالمندان 
* دانش آموزان، معلمان و سایر مراقبین در مراکز مهد کودک 
* افرادی که در موسسات یا زندان ها زندگی یا کار می کنند
علائم بیماری گال چیست
علائم بیماری گال عبارتند از:
* خارش شدید - این خارش اغلب در شب بدتر می شود. خارش می تواند هر قسمتی از پوست را درگیر کند، نه فقط مناطقی که جوش یا ندول (nodules) دارند.
* بثورات پوستی - بثورات بیماری گال معمولاً سطوح پوستی زیر دست ها، به خصوص پوست شبکه ای بین انگشتان، چین های پوستی در مچ دست، زانو، آرنج، زیر بغل، تیغه های شانه در بزرگسالان و کودکان و غیره را تحت تأثیر قرار می دهد. بثورات گال اغلب شبیه برجستگی های قرمز ریز است که شبیه به نیش حشرات کوچک هست. در نوزادان، می تواند به صورت وزیکول های کوچک (تاول های کوچک پر از مایع) ظاهر شود. همچنین، بثورات می تواند به گردن، سر، کف دست و کف پا در نوزادان کمتر از 2 سال انتقال یابد.
* ندول ‌های قرمز یا قهوه ‌ای (برجستگی ‌های پوستی بزرگ ‌تر) - در برخی موارد، فردی که بیماری گال دارد به جای جوش، ندول‌ های پوستی ایجاد می ‌کند. این ندول ها می توانند تا 5 میلی متر (یک چهارم اینچ) عرض داشته باشند و معمولاً روی پوستی که با لباس پوشیده شده است مانند تنه و قسمت بالایی پا ها ایجاد می شوند.

تا اینجای مقاله فهمیدیم که بیماری گال چیست ؟ اما در پاسخ به این سوال که علائم گال چیست باید گفت: بخشی از واکنش سیستم ایمنی بدن به انگل گال و مواد زائد آن است. این واکنش معمولاً چند هفته طول می کشد تا در افرادی که قبلاً گال نداشته اند ایجاد شود.
به همین دلیل، افرادی که اولین دوره بیماری گال خود را دارند، ممکن است تا دو یا شش هفته پس از شروع آلودگی پوست، دچار بثورات خارش نشوند. با این حال، در افرادی که دوره های قبلی گال را داشته اند، واکنش بدن زود تر آغاز می گردد، بنابراین خارش و بثورات اغلب در عرض یک تا چهار روز شروع می شود.
عوامل تشدید کننده بیماری گال
چندین عامل می ‌تواند علائم بیماری گال (Scabies) را تشدید کند. این عوامل عبارتند از:
* تماس با افراد مبتلا: تماس مستقیم و نزدیک با افرادی که بیماری گال دارند، می‌ تواند علائم را تشدید کند و به انتقال بیماری به شما منجر شود.
* سیستم ایمنی ضعیف: در صورتی که سیستم ایمنی شما ضعیف باشد، ممکن است علائم بیماری گال شدید تر و طولانی ‌تر شود. افرادی که سابقه بیماری ‌هایی مانند ایدز، دیابت، سرطان، و مشکلات ایمنی دیگر را دارند، در معرض خطر بیشتری هستند..
* استرس و اضطراب: استرس و اضطراب می‌ توانند سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار داده و علائم بیماری گال را تشدید کنند.
* عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند گرما، رطوبت بالا، و تماس طولانی با آب می ‌توانند خارش را افزایش داده و علائم گال را تشدید کنند.
* عفونت ثانویه: عفونت ‌های ثانویه مانند عفونت باکتریایی پوستی می ‌توانند علائم بیماری گال را شدید تر کنند. اینگونه عفونت ‌ها ممکن است نیاز به درمان جداگانه داشته باشند.
در صورتی که علائم بیماری گال شما شدید تر شده یا بهبودی نداشته باشد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیقی از وضعیت شما بگیرد و درمان مناسب را تجویز کند.
مدت زمان مورد انتظار
با درمان مناسب، بثورات و خارش شدید بیماری گال معمولاً ظرف یک تا دو روز شروع به خوب شدن می‌ کند. هر چند که برخی از خارش‌ های خفیف ‌تر می ‌توانند برای چند هفته ادامه داشته باشند.
بدون درمان گال چیست؟ گال می تواند یک عفونت طولانی مدت باشد که می تواند به افراد دیگر سرایت کند. در طول دوره بیماری، خاراندن مداوم ممکن است منجر به پوسته پوسته شدن مزمن پوست یا عفونت های ثانویه پوستی دردناک ناشی از باکتری شود.
جلوگیری
روش ها ی جلوگیری از بیماری گال چیست؟ برای کمک به پیشگیری از بیماری گال:
* از به اشتراک گذاشتن لباس و حوله خودداری کنید.
* اگر فرزندتان در مهمانی ها می خوابد، کیسه خواب، بالش و پتو را از خانه با خود ببرید.
* اگر فردی در خانواده شما به بیماری گال مبتلا شده است، لباس ها، ملافه ها و حوله های او را با آب داغ بشویید و این وسایل را در خشک کن داغ خشک کنید. این باید تمام کنه ها و تخم های گال را از بین ببرد. لباس هایی که قابل شستشو نیستند باید بسته شده و تقریباً یک هفته نگهداری شوند، زیرا کنه های گال در صورت عدم تماس با پوست انسان ظرف یک تا چهار روز می میرند.

حفاظت در برابر بیماری گال
برای محافظت از خود در برابر بیماری گال (Scabies)، می ‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
* رعایت بهداشت شخصی: شستشوی منظم دست ‌ها با آب و صابون، به خصوص قبل و بعد از تماس با اشخاص مبتلا به بیماری گال، از جمله راه‌ های مؤثر برای جلوگیری از انتقال عفونت است.
* اجتناب از تماس نزدیک: سعی کنید از تماس نزدیک و مستقیم با افراد مبتلا به بیماری گال خودداری نمایید. به خصوص در مواردی که تماس پوستی مستقیم و نزدیک تر رخ می ‌دهد. از جمله مواردی که باید از آن‌ ها خودداری کنید، می ‌توان به تماس جنسی، تماس پوست به پوست، و استفاده از اشیاء شخصی مانند لباس و حوله اشاره کرد.
* استفاده از اشیاء شخصی مستقل: بهتر است از اشیاء شخصی مستقل استفاده کنید و آن ‌ها را با دیگران به اشتراک نگذارید. لباس ‌ها، حوله‌ ها، تشک‌ ها، وسایل بهداشتی و اسباب ‌بازی ‌ها را به صورت جداگانه استفاده نموده و به دیگران ندهید.
* تمیزی و ضدعفونی کردن محیط: محیط زندگی را تمیز نگه دارید و سطوح مشترک مانند مبلمان، تختخواب، صندلی ‌ها و اشیاء دیگر را به صورت منظم و با استفاده از مواد ضد عفونی کنید. این کار می ‌تواند به کاهش شانس انتقال بیماری گال کمک کند.
* اطلاع از علائم بیماری گال: آگاهی از علائم و نشانه‌ های بیماری گال مهم می باشد. در صورت شناختن علائمی مانند خارش شدید و طولانی مدت، به طور خاص در شب، وجود خطوط و آثار قرمز روی پوست، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. در صورت تشخیص بیماری، درمان را به صورت منظم و کامل ادامه دهید.
* پیگیری درمان: در صورت ابتلا به بیماری گال، درمان را به صورت کامل و تا پایان دوره درمانی ادامه دهید. همچنین، افراد نزدیک را نیز برای درمان دعوت کنید تا جلوی انتقال بیماری به دیگران را بگیرند. 

روش ‌های درمان عفونت ثانویه در بیماری گال
برای درمان عفونت ثانویه در بیماری گال، روش ‌های درمانی زیر ممکن است استفاده شوند:
* مصرف آنتی ‌بیوتیک: در صورتی که عفونت ثانویه در بیماری گال رخ داده باشد، پزشک ممکن است آنتی ‌بیوتیک‌ ها را تجویز کند. آنتی‌ بیوتیک ‌ها برای کنترل و درمان عفونت باکتریایی استفاده می ‌شوند.
* کرم‌ ها و لوسیون ‌ها: استفاده از کرم ‌ها و لوسیون ‌های ضد قارچ و ضد باکتری می ‌تواند برای کنترل عفونت ثانویه مفید باشد. این محصولات احتمالا شامل موادی مانند: پروکسید بنزویل، کرم کورتیکو استروئیدی یا ضد قارچ ‌ها باشند.
* مراقبت و بهداشت پوست: حفظ بهداشت و تمیزی پوست در طول درمان بیماری گال بسیار مهم است. شستشوی منظم و استفاده از محصولات ضد قارچ و ضد باکتری کمک می‌ کند تا عفونت ثانویه کنترل شود و علائم کاهش یابد.
* درمان بیماری گال اصلی: درمان بیماری گال اصلی نیز برای کنترل عفونت ثانویه بسیار مهم است. استفاده از دارو های ضد گال و محافظت از انتقال بیماری به دیگران می ‌تواند به بهبودی عفونت ثانویه کمک کند.