بزرگنمايي:

پیام آذری - در مطالعه‌ای نوآورانه در مورد آلزایمر، آنزیمی کشف شد که التهاب مغز را به از دست دادن حافظه مرتبط می‌کند.
به گزارش ایسنا به نقل از آی‌ای، یک آنزیم کمتر شناخته شده، به نام SIRT2، ممکن است حلقه گمشده بین التهاب مغز و از دست دادن حافظه در آلزایمر باشد.
در یک پیشرفت بزرگ، دانشمندان یک آنزیم کمتر شناخته شده را به عنوان یک عامل کلیدی در واکنش زنجیره‌ای پشت زوال شناختی شناسایی کرده‌اند.
محققان مؤسسه علوم پایه کره جنوبی (IBS) کشف کردند که SIRT2، که پیش‌تر در زمینه تولید گابای آستروسیتی نادیده گرفته شده بود، ممکن است به حل اثرات خاص مولکول‌های ناتوان‌کننده مرتبط با بیماری آلزایمر کمک کند.
گابا یا گاما آمینو بوتیریک اسید یک میانجی عصبی مهم در سیستم عصبی مرکزی پستانداران است که عموما نقش مهارکننده دارد، یعنی موجب مهار تحریکات نورون‌ها یا تضعیف آن‌ها می‌شود و آستروسیت (astrocyte) نیز یاخته‌ای گلیایی و ستاره‌شکل است که تغذیه و حفاظت یاخته‌های عصبی را بر عهده دارد.
این مطالعه، درک جدیدی در مورد آستروسیت‌ها که زمانی صرفا سلول‌های پشتیبان در نظر گرفته می‌شدند، ارائه می‌دهد و نقش فعال آنها را در اختلال عملکرد مغز با تولید بیش از حد انتقال‌دهنده عصبی مهارکننده گابا در پاسخ به پلاک‌های آمیلوئید بتا که یکی از ویژگی‌های تعیین‌کننده این بیماری است، آشکار می‌کند.
اگرچه آستروسیت‌ها به پاکسازی این پلاک‌ها کمک می‌کنند، اما این فرآیند، همانطور که در مطالعات قبلی ذکر شده است، یک آبشار از موارد مضر را آغاز می‌کند و آمیلوئید بتا را از طریق اتوفاژی (خودخواری) جذب کرده و از طریق چرخه اوره آن را تجزیه می‌کند.
پلاک‌ها واکنش زنجیره‌ای را آغاز می‌کنند
این تجزیه منجر به تولید بیش از حد گابا می‌شود که فعالیت مغز را سرکوب کرده و حافظه را مختل می‌کند. همچنین پراکسید هیدروژن (H₂O₂) تولید می‌کند که باعث تسریع تخریب عصبی می‌شود.
محققان بر شناسایی آنزیم‌های خاص برای کشف علت تولید بیش از حد گابا تمرکز کردند که هدف آن خنثی کردن اثرات آنها بدون ایجاد اختلال در فعالیت طبیعی مغز بود.
محققان با استفاده از ترکیبی از تجزیه و تحلیل مولکولی، تصویربرداری میکروسکوپی و تکنیک‌های الکتروفیزیولوژیکی، دو آنزیم SIRT2 و ALDH1A1 را به عنوان عوامل اصلی افزایش سطح گابا در آستروسیت‌های مبتلا به بیماری آلزایمر شناسایی کردند.
قابل توجه است که سطح بالای SIRT2 در آستروسیت‌های یک مدل موش مبتلا به آلزایمر مشاهده شد.
SIRT2 در مرحله نهایی تولید گابا نقش دارد، در حالی که هیدروژن پراکسید (H₂O₂) در مراحل اولیه این فرآیند تولید می‌شود. این نشان می‌دهد که H₂O₂ ممکن است حتی در غیاب SIRT2 نیز توسط آستروسیت‌ها تولید و آزاد شود.
در واقع، ما دریافتیم که با مهار SIRT2 تولید هیدروژن پراکسید ادامه یافته است که نشان می‌دهد تخریب نورونی حتی با کاهش تولید گابا نیز ممکن است ادامه یابد.
با مشخص کردن SIRT2 و ALDH1A1 به عنوان اهداف پایین‌دستی، محققان اکنون می‌توانند به طور انتخابی تولید گابا را بدون تغییر سطح هیدروژن پراکسید سرکوب کنند و این یک پیشرفت مهم است که امکان مطالعه مستقل گابا و هیدروژن پراکسید را در تخریب عصبی فراهم می‌کند.
اگرچه خود SIRT2 با توجه به تاثیر محدودش بر تخریب عصبی، ممکن است هدف دارویی ایده‌آلی نباشد، اما یافته‌ها زمینه‌ساز توسعه درمان‌های هدفمندتر برای تنظیم واکنش‌پذیری آستروسیتی در بیماری آلزایمر است.